Angst voor de dood, wanneer praten we eigenlijk met elkaar over de dood?
Het is zo’n zwaar onderwerp dat veel mensen dit gesprek liever mijden. Maar op een dag krijgt ieder mens, zonder uitzondering, hier mee te maken. We worden alleen geboren en gaan ook alleen dood. Dit is een feit dat staat als een huis, wat de basis is van het leven. Alleen van de geboorte maken we een feest en in onze westerse cultuur zien we de dood als een gevaarlijk monster dat op een dag op ons staat te wachten.
Omgaan met de dood
Doordat we niet voorbereid zijn wat de dood nu eigenlijk echt is, zijn de meeste mensen totaal gebroken als opeens een dierbare overlijdt of als een heftige ziekte je te pakken heeft.
Maar als de dood een onderdeel van het leven is, zelfs de natuur laat het ons zien, waarom zijn wij als mens dan zo bang om te sterven? We kunnen eigenlijk zeggen dat we helemaal niet kunnen omgaan met de dood. Het leven dient krampachtig vastgehouden te blijven worden.
Als moeder van twee zoons bedenk ik me wel eens hoe ik me zou voelen als mijn kind opeens een ongeluk of dodelijke ziekte zou krijgen. Hoewel ik mezelf dit niet gun, voel ik ook diep van binnen dat dit een onderdeel van het leven is.
De dood nodigt mij uit om van elk moment van mijn kind te genieten, zodat als het moment daar is dat een van ons hoeft te gaan, we geen spijt hebben of niet genoeg van elkaar hebben genoten.
Verzet tegen de dood
Omdat de mens bang is om te sterven, is er een hele industrie ontstaan om levens te verlengen. Met chemokuren proberen we kanker te bestrijden, in Nederland ben je opeens automatisch donor behalve als je aangeeft dat je dit niet wilt. Er worden miljoenen uitgegeven aan medicijnen en doktoren worden door sommigen als guru gezien die je zonder zelf na te denken, hebt te volgen.
Steeds meer probeert de mens het leven te manipuleren. Zoals het leven geschapen is, mag het er niet zijn. Het leven klopt niet en fouten dienen verbeterd te worden. Maar is ziekte eigenlijk wel een fout?
Ons lichaam is opgebouwd door onze eigen gedachten. Alles wat we geloven over onszelf, zie je vertaald terug in ons lichaam. Zouden we dan niet eerder mogen zeggen dat via ziekten ons lichaam tegen ons spreekt? Dat ziekte een manier van ons perfecte lichaam is om op te ruimen wat niet in harmonie leeft met wie we in essentie zijn?
De dood omarmen
Als je weet dat je niet je lichaam, naam, opvoeding of verhaal bent, maar energie in beweging, een ziel die tijdelijk in een lichaam woont en je ziel een bundeling van alle energieën is die het universum bevat, dan zouden we er al anders naar gaan kijken en kunnen omgaan met de dood. Alleen de mens heeft de energie denken gekregen en via dit denken vormen we ons eigen lichaam, scheppen we alles wat we om ons heen zien. De dood zou je dus als het stoppen met denken kunnen omschrijven, waardoor verdwijnt wat we in de illusie niet zijn. Vanuit dit weten en doorvoelen wat we echt zijn, kunnen we het leven met de cyclus van de dood gaan omarmen. Het is gewoon het overgaan in een andere vorm.
Gelinde Hengst
Trainer & ontwikkelaar van de Terra Voice-methode
In vrijheid expressie geven aan wie jij bent!