Toen ik bij de kijkzwemles van mijn jongste 5-jarige zoon aanwezig was, observeerde ik ontroerd zijn vrije gedrag. Als een jong speels lammetje huppelde hij heen en weer. Riep hij ‘Kijk mam, bommetje’ en sprong hij in het water om daarna snel weer boven water te komen om te kijken of ik het had gezien. Ze mochten een lange slurf pakken waar je op kan drijven en mijn zoon onderzocht meteen wat je daar allemaal voor leuks mee kan doen, niet meer oplettend wat de badjuf vertelde wat zij wilde dat je ermee ging doen. Vervolgens waren alle andere kinderen alweer in het water en bij het besef dat hij er alleen nog stond, sprong hij gauw weer in het water, naar de andere kinderen kijkend wat hij nu moest doen.
Ik kreeg het beeld van een prachtig landschap voor me met een brede wilde rivier waar ik mijn vrije kind in zag zwemmen en spelen, en op zijn eigen manier en tempo zo alle zwemtrucjes onder de knie kreeg. Maar de badjuf riep alweer zijn naam en ‘Opletten, deze kant op zwemmen!’, en het gedril ging verder om de kinderen precies te vertellen wat ze moeten doen.
Ligt het probleem bij het kind of het aanbod?
Mijn hart werd even verdrietig van binnen. Ook op school wordt zijn vrije gedrag vaak niet gewaardeerd. Hoewel ze wel zijn enthousiasme en vrolijkheid zien, moet hij in een klas van 29 kinderen toch echt in het gareel meelopen; anders is het niet voor de juf te overzien. Maar hier zit nu precies het probleem. Want waar ligt nu het probleem: bij het kind of het aanbod? Een kind wil spelen, ontdekken, leeft in het nu en is nog verbonden met die prachtige impuls van binnenuit die vol verwondering opgaat in waar zijn interesse in het moment naartoe getrokken wordt.
Ik zie dan een plaatje voor me van kleurrijke kinderen met een duidelijke eigen wil en speelse interesse die na hun schoolloopbaan als grijze muisjes aangepast school verlaten. Ze weten niet meer wat ze zelf willen, omdat hen is verteld wie ze horen te zijn en wat ze moeten denken. Ze gaan daardoor een baan doen die niet bij hen past, omdat ze niet meer weten en luisteren waar hun interesse en kwaliteit van binnenuit liggen en wat daar resoneert.
En deze cliënten ontmoet ik dan in mijn Terra Voice praktijk. Maar waar begon het probleem nu eigenlijk dat we ons ongelukkig voelen? Ja zeggen als we nee bedoelen. Altijd bezig zijn met wat de anderen vinden. Werk of een relatie hebben die eigenlijk niet bij ons past en daar fysiek helemaal op leeg lopen.
Het probleem begint bij dit eerste opgelegde aanpasgedrag!
Het ongeremde kind versus onze maatschappij
Natuurlijk kan je het argument opsommen als: maar een kind moet straks wel kunnen functioneren in de maatschappij.
Maar laten wij nu eens eerst eerlijk onszelf de vraag stellen:
Functioneert die huidige maatschappij dan wel?
De massa eet ongezond, dieren worden massaal uitgebuit en op een gruwelijke manier behandeld. Onze planeet is steeds een grotere vuilnisbelt en 1% van de bevolking heeft alle macht en beheert 90% van al het geld. De rest is aan het overleven, verhongeren of net aan het rondkomen.
Alleen die 1% heeft er baat bij dat mensen grijze muizen blijven en als slaven werk uitvoeren, zodat zij in overvloed kunnen leven. Maar als we werkelijk willen gaan naar hemel op aarde, een respectvol leven voor iedereen willen creëren, dan mogen we beginnen het jonge mens de ruimte te geven om zich als volwaardige zielen te mogen ontplooien.
Het ongeremde kind wil weer bevrijd worden in ons allemaal. Welke stem klinkt in ons hart van binnen, welke moeiteloze kwaliteit wil via ons vorm krijgen? Waar gaat onze eerste kinderinteresse naar uit en hoe kunnen we dat zo prachtig mogelijk verder ontwikkelen?
Het ongeremde kind als toekomstbeeld
Ik zie het ongeremde kind als een zaadje waar alle wijsheid al in zit: welke boom, plant, bloem en vruchten zij aan de mensheid kan geven, zo wordt ook ieder mens geboren met alle informatie al in zichzelf. Het enige dat wij mogen aanbieden, is de juiste grond en klimaat zodat de informatie in eigen ontdekking naar buiten kan groeien en liefde en waardering krijgt voor zijn eigen unieke ontplooiingsreis.
Het ongeremde kind zal dan zegevieren en hemel op aarde brengen voor elke creatie van het leven. Want wie leert luisteren naar zijn eigen hart en passie, komt in liefde en vreugde te staan en die overvloed kan je alleen maar met anderen delen.
Stop je liefde en vertrouwen in een kind om zijn eigen wijsheid te mogen volgen, dan zal hij ook altijd al het andere leven eren en klopt elk handelen in samenspel met het geheel. De mensheid is namelijk een groot orkest dat samen wil klinken. Laten we weer samen ons eigen muziekinstrument leren bespelen. Onze ongeremde stem vrijheid geven.
Laten we alles wat onderdrukt van ons af gooien zodat we eindelijk allemaal mogen zijn wat het leven voor ons heeft bestemd: liefde, vreugde, overvloed en respect voor elkaar!
Kijk naar de kwaliteiten die in een mens zit; dan laat je hen van binnenuit groeien en geef je ruimte aan de wijsheid die in ieder mens aanwezig is. Het ongeremde kind wil vrijheid krijgen om te mogen bloeien.
Gelinde Hengst, holistisch therapeut
Trainer & ontwikkelaar van de Terra Voice-methode
In vrijheid expressie geven aan wie jij bent!