Bij elke ontmoeting wordt er meteen een verhaal geschreven wat je van elkaar vindt. Wat je vindt van de ander is een interpretatie vanuit je eigen belevingswereld. Je bekijkt de ander vanuit je eigen gekleurde bril en beoordeelt of de ander aan je eigen aangenomen normen en waarden voldoet. Is het beeld vormen eenmaal begonnen, dan zal dat beeld niet snel meer veranderen.
Alleen op het moment dat je een gebruiksaanwijzing over iemand schrijft, is hij alweer verouderd. Want elk moment maakt iemand dingen in zijn leven mee die een verschuiving in zijn persoonlijkheid kan geven.
Aangenomen aannames tijdens het beeld vormen
Je familie is zo’n mooi voorbeeld waar mensen vaak hun leven lang een bepaalde rol meekrijgen. Kinderen worden groot, maar ouders blijven een beeld van hun kind houden dat vaak niet meer klopt met hun ontwikkeling, nu ze uit huis zijn. Broers en zussen die elkaar niet vaak zien, blijven met een bepaald beeld over de ander voortleven, terwijl die meestal totaal niet meer overeenkomt met hoe de persoon nu in het leven staat.
Je kan dus eigenlijk zeggen dat er allemaal verschillende verhalen en zelf ingekleurde ik-jes van jezelf rondlopen.
Grappig is het als je iemand jaren niet hebt gezien en de ander nog steeds een bepaald beeld van je heeft waar je jezelf totaal niet in herkent. Het lijkt echt alsof het over een ander gaat.
In veel families en relaties zie je dat er hierdoor niet meer een werkelijke ontmoeting is.
Het is een contact vanuit aangenomen aannames. De nieuwsgierigheid om de persoon in het nu werkelijk te ontmoeten, ontbreekt. Hierdoor zijn voor veel mensen familiebijeenkomsten ook zo beladen, omdat je niet het gevoel hebt dat er ruimte is om jezelf te mogen zijn.
Elkaar werkelijk ontmoeten zonder omschrijving
Jezelf mogen zijn, houdt in dat je geen omschrijving bent!
Je bent eigenlijk energie die constant in beweging is.
Hoe vaak zeggen we niet tegen onszelf of de ander: ‘Als ik nu mijn leven of de situatie over mag doen zoals ik nu in het leven sta, zou ik er zo anders mee omgaan.’ Deze opmerking toont al zo mooi dat er elke keer een andere persoon in het leven staat.
Hoe meer er ruimte komt in een ontmoeting om niet te weten, je te laten verrassen en verwonderen als een kind, hoe leuker, echter en spontaner elke ontmoeting wordt. Vanuit de ruimte waar geen invulling is en zonder beeld vormen, kunnen een werkelijke relatie en contact ontstaan, waar beide personen eindelijk worden gezien!
Het verhaal loslaten van de ander kan je alleen doen als je bereid bent om ook jezelf in geen omschrijving vast te leggen. Elke keer weer werkelijk naar elkaar kijken vanuit het onvoorwaardelijke hart maakt dat we onszelf openstellen om te groeien, bloeien en te genieten van elkaar!
Gelinde Hengst, holistisch therapeut, www.terravoice.nl
Trainer & ontwikkelaar van de Terra Voice-methode
In vrijheid expressie geven aan wie jij bent!