De strengste vinger wijst meestal naar onszelf. Vaak hebben we niet door hoe steng we naar onszelf zijn en een zelfcriticus hebben ontwikkeld die ons handelen volgt of we wel voldoen aan het beeld dat we graag van onszelf hebben.
De meeste cliënten waar ik mee werk in mijn praktijk Terra Voice tijdens een coachtraject hebben last van dit derde oog, zoals ik het omschrijf.
Het derde oog
Dit derde oog ontwikkelen we meestal tijdens onze kinderjaren. Een afwezige of strenge ouder hebben we in ons denkbeeld verinnerlijkt in de hoop dat we ooit aan de wensen van deze ouder zullen voldoen, zodat we ons gewenst en geliefd voelen. Ergens in ons opgroeiproces voelden we ons afgewezen, niet gezien of gehoord, waardoor we aanpasgedrag zijn gaan ontwikkelen om er toch bij te kunnen horen.
Als volwassen mens is het heel belangrijk om te leren goed voor jezelf te zorgen. Maar als er altijd een zelfcriticus meekijkt, is dat niet altijd makkelijk. Want alles wat je doet, is namelijk nooit goed genoeg. En omdat je je niet goed genoeg voelt, ga je harder werken, beter je best doen, je anders voordoen dan je bent. Als je dit te lang blijft doen en je zelfcriticus te vaak aanwezig is, zul je uiteindelijk overspannen raken, een burn-out of fysieke klachten krijgen als een wake up call om anders in het leven te leren staan.
De eerste vraag die je jezelf mag stellen:
Kan ooit iets goed genoeg zijn wat ik doe?
Ik ga er van uit dat iedereen handelt naar zijn beste vermogen in dit moment.
Alles wat je doet kan anders, verbeterd worden, maar voor nu heb je gedaan wat je kon.
Vraag twee:
Hou ik van mezelf zoals ik ben?
Kan je tevreden zijn zoals jij eruit ziet en je uitdrukt in het leven?
Dit is zo moeilijk voor haast iedereen. Bijna altijd hebben we wel iets aan te merken wat er mankeert aan onszelf.
Maar houden van jezelf houdt niet in dat je perfect bent, maar dat je jezelf omarmt met al je gebreken die je juist zo prachtig natuurlijk en menselijk maken. In de imperfectie zit de perfectie dat we onszelf altijd blijven uitdagen te groeien en te bloeien. Maar dit kan alleen als je waardering hebt voor waar je nu bent!
Imperfectie is perfect
Afgelopen zomer was ik in Calpe, Spanje, aan het strand met mijn kinderen. Het was bomvol op het strand. Er hing een gemoedelijke sfeer. In onze zwemkleding kon je goed al onze lichamen zien. Iedereen had zijn eigen postuur en vorm en niemand keek echt van elkaar op. Er kwam een jongeman voorbij lopen waar bijna iedereen opeens naar keek. Hij had een onnatuurlijk getraind bodybuilding lichaam en liep daardoor heel stijf onnatuurlijk. Zijn kapsel was perfect in model en hij had een onnatuurlijk bruine kleur.
Tussen al die verschillende lichamen viel dit opeens erg op. Blijkbaar is de zogenaamde perfecte staat waar we vaak aan willen voldoen, helemaal niet zo perfect. Het voelt onnatuurlijk en gemaakt en in dit voorbeeld stootte dit lichaam meer af dan al dikke buiken op het stand bij elkaar. Ik vond dit zo’n mooi voorbeeld toen ik dit op het strand aan het observeren en analyseren was.
Natuurlijk; je eigen zelf zijn is zoveel aantrekkelijker dan een beeld dat je de ander probeert voor te houden, maar wat je eigenlijk van binnenuit niet bent. Al die schoonheidsreclames en films op TV helpen de mens niet om zichzelf te leren zijn.
Jezelf mogen zijn, vrij van een innerlijke zelfcriticus, begint daarom met:
Stoppen je waardering buiten jezelf te zoeken.
Ophouden je te vergelijken met een ander.
Jezelf leren kennen en de ruimte geven wie jij werkelijk bent!
In mijn praktijk Terra Voice help ik je hier liefdevol mee!
Gelinde Hengst
Trainer & Ontwikkelaar Terra Voice-methode